در پلیمرها، مونومرها بوسیله برهمکنشهای مولکولی مختلفی با یکدیگر پیوند دارند. طبیعتِ این برهمکنشها سبب الاستیسیته، مقاومت کششی، پایداری حرارتی و سختی متفاوت در این پلیمرها میشود. پلیمرها با خواص مختلف در زیر فهرست شدهاند.
مونومرها با پیوندهای ضعیف، زنجیرهای خطی را تشکیل میدهند. این نوع از پلیمرها دارای خاصیت الاستیسیته و موسوم به الاستومر هستند که از نمونههای آنها میتوان به «نئوپرن» (Neoprene)، «بونا-اس» (Buna-S) و «بونا-آر» (Buna-R) اشاره کرد.
پلیمرهایی با برهمکنشهای قوی بین مونومرها، مقاوت کششی بالایی دارند و به عنوان فیبر مورد استفاده قرار میگیرند. پلیآمیدها (نایلون ۶۶) و پلیاسترها از این نوع پلیمر به شمار میآیند.
پلیمرهایی که نیروهای بین مولکولی در آنها، در میان فیبرها و الاستومرها باشد را با نام ترموپلاستیک میشناسند. این پلیمرها را بدون تغییر در خواص پلیمری آنها میتوان بارها به تولید رساند. پلیتن (پلیاتیلن) و پلیوینیل از جمله این نوع پلیمرها هستند.
مونومرهایی که شاخهدار میشوند، در اثر حرارت، ذوب خواهند شد و نمیتوان آنها را به طور مجدد استفاده کرد. به این مواد، پلاستیکهای ترموسِت میگویند. از نمونههای این پلیمرها میتوان به باکالیت و اوره فرمالدهید اشاره کرد.
رابر طبیعی (کائوچو)، الاستیسیته بسیار بالا و پایداری فیزیکی پایینی دارد. اضافه کردن ۵ درصد گوگرد، به بهبود اتصال عرضی زنجیرههای خطی کمک میکند و این عمل در نهایت، سبب استفاده از آنها در تایر خودروها میشود که به این فرآیند، «پخت گوگردی» (Sulfur Vulcanization) میگویند.
برای شناسایی پلیمرها از روشهای مختلفی استفاده میکنند که از میان آنها میتوان به روشهای مختلف طیفسنجی مانند طیفسنجی مادون قرمز، رزونانس مغناطیسی هسته و طیفسنجی رامان اشاره کرد.
مواد پلیمری کاربردهای متنوعی دارند و تعداد زیادی از آنها وارد صنعت ساختمان سازی هم شده اند. pvc پرکاربردترین پلیمر در تجهیزات ساختمانی است از مزایای پلی وینیل کلراید طول عمر بالا، عایق رطوبتی و الکتریسیته بودن، خواص ضد آتش، ارزانی، مقاومت شیمیایی بالا و تحمل کششی است.
محصولات پلیمری مورد استفاده در ساختمان شامل لوله کشی ها ، آب و فاضلاب، درب و پنجره سازی، لوازم داخلی، کف سازی ساختمان ها و پوشش های سقف هستند.
همانطور که گفتیم پلیمرها به دو دسته طبیعی و مصنوعی دسته بندی می شوند. پلیمرهای ساخته دست بشر را پلیمر مصنوعی می گویند که بسیار بیشتر از انواع طبیعی هستند. پلی پروپیلن، پلی استایرن ، پلی وینیل کلرید، گلیپتال و باکالیت برخی از انواع پلیمرهای مصنوعی هستند که در بسیاری از صنایع مورد استفاده قرار می گیرند.